ضوابط و استاندارد پله برقی (استاندارد بین المللی و ملی پله برقی)
استاندارد پله برقی به مجموعهای از الزامات فنی و ایمنی اطلاق میشود که برای طراحی، ساخت، نصب، راهاندازی، سرویس و نگهداری پلههای برقی و پیادهروهای متحرک تدوین شدهاند. تمامی مهندسین ساختمان به ویژه تکنسین برق و تاسیسات باید تمامی استانداردهای پله برقی را بدانند. در واقع اشراف روی استاندارد ملی آسانسور و پله برقی حرف اول در نصب پله برقی میزند. در ادامه به سراغ این استانداردها مخصوصا استاندارد بینالمللی EN 115 و استاندارد ملی ایران ۱۳۸۳۶ و ضوابط ملی که در مبحث ۱۵ مقررات آمده رفته ایم.
منظور از استانداردهای پله برقی چیست؟
مجریان پله برقی و ریل آسانسور باید برای تضمین ایمنی و عملکرد صحیح، به دقت استانداردها و ضوابط مربوط به این تجهیزات را رعایت کنند. این استانداردها، مانند استاندارد بینالمللی EN 115 و استاندارد ملی ایران ۱۳۸۳۶، شامل جزئیاتی در مورد ابعاد (عرض، شیب، ارتفاع پله)، سرعت حرکت، ویژگیهای ایمنی (مانند دستگیرهها، حسگرها، سیستمهای توقف اضطراری) و کیفیت مواد بهکار رفته هستند. رعایت دقیق این ضوابط و استانداردها از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا مستقیماً با حفظ جان و سلامت کاربران در ارتباط است. عدم توجه به این نکات میتواند منجر به حوادث ناگوار، آسیبهای جانی و مالی، و کاهش عمر مفید دستگاه شود. همچنین، رعایت استانداردها یکپارچگی و هماهنگی در صنعت پله برقی را تضمین کرده و امکان صدور مجوز بهرهبرداری و پوششهای بیمهای را فراهم میآورد.
استاندارد ملی آسانسور و پله برقی
استاندارد ملی ۱۳۸۳۶: راهنمای ایمنی پلههای برقی و پیادهروهای متحرک در ایران
در کنار استانداردهای بینالمللی، استاندارد ملی ایران ۱۳۸۳۶ به عنوان مرجع اصلی و قانونی برای پلههای برقی و پیادهروهای متحرک در کشور ما عمل میکند. این استاندارد که با عنوان “پلکانهای برقی و پیادهروهای متحرک” شناخته میشود، در دو بخش مجزا و در سالهای ۱۳۹۰ و ۱۳۹۶ تدوین و به ثبت رسیده است.
یکی از نکات حائز اهمیت در مورد استاندارد ملی ۱۳۸۳۶، اتکای کامل آن به استاندارد بینالمللی EN 115 در فرآیند تدوین و توسعه است. این رویکرد موجب شده است که ایران نیازی به استانداردهای خارجی نداشته باشد و یک مرجع داخلی جامع و مطابق با آخرین پیشرفتهای جهانی در این حوزه در دسترس باشد.
استاندارد ۱۳۸۳۶ به طور کلی شامل دو بخش اصلی است:
ساختار و نصب: این بخش به جزئیات فنی و الزامات مربوط به طراحی، ساخت و نصب پلههای برقی و پیادهروهای متحرک میپردازد. این شامل ابعاد، سرعت، مواد به کار رفته و سایر مشخصات فنی است که برای تضمین عملکرد صحیح و ایمنی دستگاه ضروری است.
مقررات بهبود ایمنی پلکانهای برقی و پیادهروهای متحرک موجود: این بخش به طور خاص به راهحلها و الزامات بهبود ایمنی در پلههای برقی و پیادهروهای متحرکی میپردازد که از پیش نصب شدهاند و ممکن است نیاز به بازسازی یا بهروزرسانی داشته باشند تا با استانداردهای فعلی مطابقت پیدا کنند.
رعایت تمامی دستورالعملها و الزامات این استاندارد برای تمامی پروژههای مربوط به پلههای برقی و پیادهروهای متحرک در ایران الزامی است. کلیه مجریان، سازندگان، نصابان و نهادهای نظارتی باید با استناد به این قانون، تمامی الزامات لازم را پیادهسازی کرده و بر اجرای دقیق آنها نظارت داشته باشند تا بالاترین سطح ایمنی برای استفادهکنندگان فراهم شود.
برای بررسی دقیق استانداردهای پله برقی و آسانسور پیشنهاد میدهیم که کتاب مبحث ۱۵ را مو به مو مطالعه نمایید. در این کتاب در مورد محاسبه ظرفیت پله برقی و اسانسور، شیوه نصب، ابعاد، ارتفاع پله برقی، محاسبه طول پله برقی و… توضیحات کامل داده شده است.
الزامات طراحی و ساخت پله برقی و پیادهروهای متحرک (استاندارد ملی ۱۳۸۳۶)
استاندارد ملی ۱۳۸۳۶ شامل الزامات دقیقی برای طراحی و ساخت پلههای برقی و پیادهروهای متحرک است تا ایمنی و عملکرد صحیح آنها تضمین شود. در ادامه به مهمترین این الزامات اشاره میکنیم:
پوشش بخشهای متحرک: تمامی بخشهای مکانیکی و متحرک پلههای برقی باید با صفحات بدون روزنه پوشانده شوند و فقط فضای محدودی برای جریان هوا در نظر گرفته شود.
- تحمل بار پلهها: هر یک از صفحات پله برقی باید توانایی تحمل فشار عمودی معادل ۶۰۰۰ نیوتن بر متر مربع را داشته باشند.
- دسترسی برای تعمیر و نظافت: دسترسیهای مناسب باید در بخشهای مختلف برای تعمیرات و نظافت پله برقی فراهم شود.
زاویه شیب:
- زاویه شیب پله برقی نسبت به سطح زمین نباید از ۳۰ درجه بیشتر باشد.
- برای پیادهروهای متحرک، این زاویه حداکثر ۱۲ درجه است.
ابعاد پله:
- پهنا یا عرض پله: باید بین ۰.۵۸ تا ۱.۱ متر باشد.
- ارتفاع پله: نباید از ۰.۲۴ متر بیشتر باشد.
- عمق پله: باید حداقل ۰.۳۸ متر باشد.
سطح پله:
- کف هر پله باید دارای شیارهایی در جهت حرکت پله باشد.
- عمق این شیارها نباید کمتر از ۱۰ میلیمتر باشد.
- دیوارههای پله: دیوارههای عمودی پلهها باید آجدار و مسطح طراحی شوند.
- فاصله بین پلهها: فاصله آزاد بین دو پله متوالی نباید بیشتر از ۶ میلیمتر باشد.
- سرعت مجاز: در پلههای برقی با شیب ۳۰ درجه، حداکثر سرعت ۰.۷۵ متر بر ثانیه مجاز است.
- سیستم محرکه: پلههای برقی باید حداقل با دو زنجیر به حرکت درآیند که هر یک در طرفین پله تعبیه میشوند.
نردههای حفاظتی (هندریل):
- در دو طرف پلههای برقی باید نردههای حفاظتی با ارتفاع بین ۰.۹ تا ۱.۱ متر نصب شوند.
- این نردهها باید در برابر نیروی جانبی ۶۰۰ نیوتن بر متر مربع و نیروی عمودی ۷۳۰ نیوتن بر متر مربع مقاومت داشته باشند.پ
استاندارد بین المللی پله برقی EN 115: ستون فقرات ایمنی و نوآوری
استاندارد EN 115 که مختص پله برقی و پیادهروهای متحرک است، از زمان تدوین اولیه در سال ۱۹۹۵، نقش محوری در تضمین ایمنی و کیفیت این تجهیزات ایفا کرده است. این استاندارد به طور پیوسته در حال تکامل بوده و در سالهای ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ شاهد بهروزرسانیهای اساسی بود که تغییرات جامع و مهمی را به همراه داشت. آخرین ویرایش آن در سال ۲۰۱۹ برای عموم منتشر شد و مفاد آن تا به امروز در حال اجراست.
جامعیت EN 115 آن را به یک مرجع بینالمللی تبدیل کرده است که نه تنها شامل الزامات دقیق ساخت و نصب میشود، بلکه به طور خاص به مقررات ایمنی و تفسیر استاندارد نیز میپردازد. این استاندارد همچنین به روشنی ارتباط میان نسخههای جدید و قبلی را تشریح میکند تا انتقال و تطبیق برای تولیدکنندگان و نصابان آسانتر باشد.
این استاندارد به دلیل دقت و جامعیت بالای خود، به عنوان یک الزام قانونی در بسیاری از کشورهای اروپایی از جمله اتریش، آلمان، فرانسه و بلژیک پذیرفته شده است. این امر نشاندهنده اهمیت حیاتی EN 115 در تضمین بالاترین سطح ایمنی برای میلیونها کاربری است که روزانه از پلههای برقی و پیادهروهای متحرک در سراسر جهان استفاده میکنند. در حقیقت، EN 115 نه تنها یک استاندارد فنی، بلکه یک تعهد به حفظ جان و سلامت انسانهاست.
حداکثر شیب پلهبرقی طبق استاندارد EN 115
بر اساس استاندارد EN 115، حداکثر شیب پلهبرقی نباید از ۳۵ درجه تجاوز کند، البته این شرط زمانی اعمال میشود که ارتفاع پلهبرقی (فاصله عمودی بین دو کف طبقه متوالی) کمتر از ۶ متر باشد. با این حال، اکثر شرکتهای تولیدکننده پلهبرقی، محصولات خود را تنها با دو زاویه شیب ۳۰ و ۳۵ درجه طراحی و تولید میکنند تا از انطباق کامل با این استاندارد و ایمنی کاربران اطمینان حاصل شود.
استاندارد ISO 14798 پله برقی
استاندارد ISO 14798 به طور خاص در مورد پلههای برقی و پیادهروهای متحرک، به موضوع ارزیابی و کاهش ریسک (Risk Assessment and Reduction Methodology) میپردازد. این استاندارد توسط سازمان بینالمللی استانداردسازی (ISO) تدوین شده است.
برخلاف استاندارد EN 115 که بیشتر بر الزامات ساخت، نصب و ایمنی فنی این تجهیزات تمرکز دارد، ISO 14798 یک روش سیستماتیک و جامع را برای شناسایی، تجزیه و تحلیل، و ارزیابی خطرات و ریسکهای مرتبط با پلههای برقی و پیادهروهای متحرک ارائه میدهد. هدف اصلی این استاندارد، کمک به طراحان، سازندگان، نصابان و مالکان ساختمانها است تا با یک رویکرد منطقی و مستند، خطرات احتمالی را به حداقل برسانند و سطح ایمنی را به حد قابل قبول برسانند. این ضوابط پله برقی در مجتمع تجاری، برج ها، ادارات و بخش های خصوصی نیز لحاظ میشود.
مطلب مرتبط: راهنمای خرید آسانسور
شناسایی خطرات در استاندارد ISO 14798
فهرست کردن خطرات بالقوه: در این مرحله، تمامی عواملی که میتوانند به کاربران یا تجهیزات آسیب برسانند، شناسایی و فهرست میشوند. این خطرات میتوانند شامل موارد زیر باشند:
- مکانیکی: گیر کردن لباس یا اعضای بدن، سقوط، برخورد، لرزش بیش از حد، نقص ترمزها.
- الکتریکی: شوک الکتریکی، آتشسوزی ناشی از اتصالی.
- حرارتی: داغ شدن بیش از حد قطعات، سوختگی.
- ارگونومیک: دشواری در استفاده برای افراد خاص، لغزش.
- سقوط و افتادن: از دست دادن تعادل، افتادن از ارتفاع.
- سایر: آتشسوزی، انفجار، نقص سیستمهای کنترل، بلایای طبیعی.
روشهای شناسایی: این کار میتواند از طریق بررسی مستندات فنی، بازرسیهای میدانی، تحلیل حوادث گذشته، طوفان فکری با کارشناسان و استفاده از چکلیستهای مربوطه انجام شود.
درجه اولویت (میزان خطر) در پله برقی
ردیف | نوع خطر / موقعیت خطرناک | درجه اولویت (میزان خطر) |
۱ | اقدامات ناشی از مواد میانآور (مانند آزبست) | زیاد |
۲ | برخورد با بخشهای متحرک ماشینآلات (مانند واحد راننده، موتور دستگیره، پله یا صفحه متحرک) که به طور عمودی در دسترس نیستند. | متوسط |
۳ | آتشسوزی در چاه (شفت) و فضاهای ماشینآلات متحرک | متوسط |
۴ | لیز خوردن روی پلهها یا صفحات متحرک یا نوارهای سوار و پیاده شدن | زیاد |
۵ | سقوط در اثر علامتگذاری ناکافی محدودهی پلهها (Demarcation) | متوسط |
۶ | گیر کردن بین شانه و پلهها | زیاد |
۷ | گیر کردن بین دو پله یا دو صفحه متحرک متوالی | زیاد |
۸ | نبود پلهها یا صفحات متحرک | زیاد |
۹ | برخورد بین بخشهای ثابت و متحرک (غیر از پله یا صفحه متحرک) | متوسط |
۱۰ | حرکت کنترل نشده یا عدم توقف دستگاه در اثر نبود کنتاکتور اصلی دوم | زیاد |
۱۱ | سرعت بیش از حد و کنترل نشده به سمت پایین در اثر حرکت ناخواسته | متوسط |
۱۲ | پیش آمدن فاصله توقف بیش از حد مجاز (ترمز ضعیف) | کم |
۱۳ | سقوط در اثر کاهش فاصله توقف (ترمز ناگهانی و شدید) | زیاد |
۱۴ | سقوط از روی نرده | متوسط |
۱۵ | سقوط در اثر لیز خوردن روی سطح بیرونی نرده (handrail) | کم |
۱۶ | بالا رفتن روی سطح بیرونی نرده یا سقوط از محلهای سوار و پیاده شدن | زیاد |
۱۷ | سقوط در اثر انحراف سرعت دستگیره از مقدار مجاز | متوسط |
۱۸ | له شدن انگشتان بین دستگیره و نرده | زیاد |
۱۹ | به دام افتادن در ورودی دستگیره به نرده (محل ورود دستگیره به بدنه) | زیاد / متوسط |
۲۰ | گیر کردن در ورودی دستگیره (بین دستگیره و کف) | متوسط |
۲۱ | گیر کردن بین شانه و پله یا صفحه متحرک | زیاد |
۲۲ | گیر کردن استفادهکنندگان در اثر حرکت نکردن پله یا صفحه متحرک | زیاد |
۲۳ | وجود تجهیزات متفرقه غیرمرتبط با تجهیزات نصب شده در محل کار | متوسط |
۲۴ | فضای ناکافی در محل کار | زیاد |
۲۵ | آسیبدیدگی در اثر نبود تجهیزات باربرداری برای بارهای سنگین | متوسط |
۲۶ | نبود روشنایی در محل کار و مسیر دسترسی به آن | زیاد |
۲۶ | روشنایی ناکافی در محل کار و مسیر دسترسی به آن | متوسط |
۲۷ | نبود کلید توقف اضطراری (در محل کار) | زیاد |
۲۷ | تعداد ناکافی کلید توقف اضطراری (در محل کار) | کم |
۲۸ | تماس افراد با قطعات برقدار – عایقبندی ناکافی | زیاد |
۲۹ | تماس افراد با قطعات برقدار – نقص در عایقبندی | زیاد |
۳۰ | خطر کار ناایمن در اثر نبود کلید قفلکننده | زیاد |
۳۰ | خطر کار ناایمن ناشی از کلید قفلکننده یا تعداد ناکافی آن | متوسط |
۳۱ | تخلیه الکتریسیته ساکن از قطعات متحرک | کم |
۳۲ | آسیبدیدگی در اثر نبود کلید توقف برای توقف اضطراری | زیاد |
۳۲ | آسیبدیدگی در اثر ناکافی بودن تعداد کلیدهای توقف برای توقف اضطراری | متوسط |
۳۳ | ضربه به بدن در اثر برخورد با بخشهای ثابت ساختمانی (دیوار، سقف، ستونهای برشی) | زیاد |
۳۴ | له شدگی در اثر محدودیت نواحی گردآوری جمعیت (پارگاردها) | متوسط |
۳۵ | له شدگی افراد در اثر تراکم جمعیت در پلکانهای برقی یا پیادهروهای متحرک متوالی | کم |
۳۶ | افتادن شیء در اثر روشنایی ناکافی در محلهای سوار و پیاده شدن | متوسط |
۳۷ | نبود علائم ایمنی | متوسط |
۳۸ | نبود وسایلی برای جلوگیری از جابهجایی ناخواسته اشخاص (مانند چرخدستی خرید یا چرخدستیهای حمل بار) با پله برقی | زیاد |
۳۸ | ناکافی بودن وسایل جلوگیری از حمل چرخدستی یا چرخدستی حمل بار با پله برقی | متوسط |
۳۹ | له شدگی در اثر ناهمخوانی چرخدستیهای خرید با پیادهروهای متحرک | کم |
سرعت و ظرفیت پله برقی طبق استاندارد بین المللی
سرعت پلههای برقی معمولاً بین ۰.۵ تا ۰.۶۵ متر بر ثانیه تنظیم میشود که به طور قابل توجهی سریعتر از جابجایی با آسانسور است. این سرعت به پله برقی امکان میدهد تا حجم بالایی از افراد را در مدت زمان کوتاه جابجا کند.
ظرفیت جابجایی پلههای برقی مستقیماً به عرض پلهها بستگی دارد و معمولاً در سه عرض استاندارد ۶۰۰، ۸۰۰ و ۱۰۰۰ میلیمتر طراحی میشوند:
عرض ۶۰۰ میلیمتر: ظرفیت نظری حدود ۲۵۰۰ نفر در ساعت دارد و در هر پله تنها یک نفر میتواند قرار گیرد.
عرض ۸۰۰ میلیمتر: ظرفیت نظری به ۶۷۵۰ نفر در ساعت میرسد. این عرض امکان میدهد که یک نفر روی پله بایستد و نفر دیگری از کنار او عبور کند، یا اینکه دو نفر به صورت فشرده کنار هم بایستند.
عرض ۱۰۰۰ میلیمتر: با ظرفیت نظری ۹۰۰۰ نفر در ساعت، فضای کافی برای قرار گرفتن دو نفر با فاصله مناسب کنار یکدیگر فراهم میکند.
در مکانهای بسیار شلوغ مانند ایستگاههای قطار، فرودگاهها و مجتمعهای تجاری بزرگ، میتوان از پله برقیهایی با عرض حداکثر ۱۴۰۰ میلیمتر نیز استفاده کرد. این عرض بیشتر، امکان عبور افراد از کنار یکدیگر را فراهم کرده و حتی استفاده از چرخدستی و وسایل مشابه را تسهیل میکند. با این حال، معمولاً پله برقیها با عرض ۱۰۰۰ میلیمتر طراحی میشوند، چرا که این عرض برای جابجایی راحت مسافران، حتی با چمدان، مناسب است و تعادلی بهینه بین ظرفیت و فضای مورد نیاز ایجاد میکند.
استانداردهای محلهای سوار و پیاده شدن در پلکانهای برقی
محلهای سوار و پیاده شدن در پلکانهای برقی و پیادهروهای متحرک (هم کف طبقه میانی و هم کف طبقه بالا/پایین) باید سطحی داشته باشند که بتواند جای پای مطمئن را بر فضایی معادل حداقل ۰.۸۵ متر مربع فراهم کند. این فاصله از لبه دندانههای شانه تا انتهای سطح اندازهگیری میشود.”
ملاحظات ساختمانی و فضاهای آزاد برای استفادهکنندگان (استاندارد ملی ۱۳۸۳۶-۲)
این بخش از استاندارد ملی ایران به جزئیات مربوط به فضای مورد نیاز برای ایمنی کاربران و تعامل پله برقی/پیادهروی متحرک با سازه ساختمان میپردازد:
فضای آزاد برای استفادهکنندگان
ارتفاع آزاد: ارتفاع آزاد از لبه شانه پلههای برقی یا از لبه صفحات متحرک و نوارهای پیادهروی متحرک، در تمامی نقاط و تا انتهای پیادهروی متحرک باید حداقل ۲.۳ متر باشد.
اگر این ارتفاع آزاد قابل تأمین یا پوششدهی نباشد، تأمین روشنایی به میزان حداقل ۵۰ لوکس، نورپردازی لبههای تیز موانع و نصب علائم هشداردهنده لازم است.
فاصله بین دستگیره و موانع: فاصله افقی بین لبه بیرونی دستگیره (هندریل) با دیوارها یا سایر موانع نباید در هیچ حالتی کمتر از ۸۰ میلیمتر باشد.
فاصله عمودی زیر لبه پایینی دستگیره با موانع نباید کمتر از ۲۵ میلیمتر باشد.
حفاظت در برابر برخورد با موانع: در جایی که موانع ساختمانی میتوانند باعث آسیبدیدگی شوند، اقدامات پیشگیرانه مناسب باید انجام شود.
در محل برخورد طبقات و در پله برقیها یا پیادهروهای متحرک برشی (مورب)، یک هشداردهنده عمودی با ضخامت حداقل ۰.۳ متر از هرگونه لبه تیز و برنده باید در باقیمانده سطح دستگیره تعبیه شود و تا ارتفاع حداقل ۲۵ میلیمتر زیر لبه پایینی دستگیره ادامه یابد (مثلاً یک محافظ بدون لبه).
فضای کافی برای تجمع: در هر ورودی و خروجی پله برقی یا پیادهروی متحرک، باید یک منطقه محدود شده کافی برای قرار گرفتن افراد وجود داشته باشد.
عرض این منطقه باید حداقل سه برابر فاصله بین لبههای بیرونی دستگیرهها به اضافه ۸۰ میلیمتر در هر طرف باشد.
عمق این منطقه باید حداقل ۲.۵ متر از انتهای نرده باشد.
در صورتی که عرض این منطقه به دو برابر فاصله بین لبههای بیرونی دستگیرهها به اضافه ۸۰ میلیمتر در هر طرف افزایش یابد، عمق آن میتواند به ۲ متر کاهش یابد.
در صورتی که تأمین منطقه محدود شده کافی مطابق شرایط بالا ممکن نباشد، کلیدهای توقف اضافی برای توقف اضطراری باید در فاصله بین ۲ تا ۳ متر قبل از رسیدن پله، صفحه متحرک یا نوار به دندانههای شانه (محل ورود/خروج) تعبیه شوند.
توقف خودکار در شرایط خاص: در صورت وجود موانع جانبی (مانند محافظها یا درهای حفاظتی ضد آتش) یا زمانی که پله برقی/پیادهروی متحرک به صورت منفرد استفاده میشود، دستگاه باید متوقف شود.
در پله برقیها یا پیادهروهای متحرک متوالی، در صورت توقف دستگاه قبلی و وجود خطر از ازدحام جمعیت، پله برقی/پیادهروی متحرک بعدی نیز باید متوقف شود.
اگر مسیر یک پله برقی یا پیادهروی متحرک مسدود شود (به عنوان مثال توسط یک مسدود کننده، درهای ضد آتش یا درهای اتوماتیک)، دستگاه باید متوقف شود.
جلوگیری از سقوط و برخورد: در جایی که امکان تماس افراد با لبه بیرونی دستگیره در محل سوار شدن وجود دارد و این امر منجر به وضعیت خطرناکی مانند سقوط از روی نرده میشود، اقدامات پیشگیرانه مناسب باید انجام شود.
نمونههایی از این اقدامات شامل موارد زیر است:
- جلوگیری از ورود به منطقه خطر با تعبیه موانع دایرهای.
- بالا بردن ارتفاع نرده ثابت ساختمانی در منطقه خطر به میزان حداقل ۱۰۰ میلیمتر به طوری که لبه بالایی آن در فاصله ۸۰ تا ۱۲۰ میلیمتری از لبه بیرونی دستگیره قرار گیرد.
محاسبه ظرفیت پله برقی
محاسبه ظرفیت پله برقی، که به تعداد تقریبی افرادی که میتوانند در مدت زمان معینی توسط آن جابجا شوند اشاره دارد، عمدتاً تابعی از عرض پلهها و سرعت حرکت پله برقی است. به طور کلی، پلههای برقی با سه عرض استاندارد ۶۰۰، ۸۰۰ و ۱۰۰۰ میلیمتر ساخته میشوند که هر کدام ظرفیت جابجایی متفاوتی دارند. در پلههای ۶۰۰ میلیمتری، تنها یک نفر میتواند روی هر پله قرار گیرد، در حالی که در عرض ۸۰۰ میلیمتری، یک نفر میتواند بایستد و نفر دیگری از کنارش عبور کند، یا دو نفر به صورت فشرده قرار گیرند.
در عرض ۱۰۰۰ میلیمتری، امکان قرارگیری دو نفر با فاصله مناسب فراهم میشود. سرعت استاندارد پله برقی معمولاً بین ۰.۵ تا ۰.۶۵ متر بر ثانیه است. با ترکیب این دو عامل، ظرفیت تئوری پلههای ۶۰۰ میلیمتری حدود ۲۵۰۰ نفر در ساعت، پلههای ۸۰۰ میلیمتری حدود ۶۷۵۰ نفر در ساعت، و پلههای ۱۰۰۰ میلیمتری حدود ۹۰۰۰ نفر در ساعت برآورد میشود. این محاسبات به طراحان و معماران کمک میکند تا بر اساس میزان تردد مورد انتظار در یک فضا (مانند مراکز تجاری، فرودگاهها یا ایستگاههای مترو)، مناسبترین نوع پله برقی را انتخاب کنند.
برای بررسی دقیق استانداردهای پله برقی و آسانسور پیشنهاد میدهیم که کتاب مبحث ۱۵ را مو به مو مطالعه نمایید. در این کتاب در مورد محاسبه ظرفیت پله برقی و اسانسور، شیوه نصب، ابعاد، ارتفاع پله برقی، محاسبه طول پله برقی و… توضیحات کامل داده شده است.